Adel Al-Robayi is werktuigbouwkundig ingenieur in hart en nieren. Zijn stelregel: hoe complexer, hoe beter. De zzp’er is via Velox actief op een project waarin hij helemaal zijn ei kwijt kan: The Pulse Amsterdam. Dit is zijn verhaal.
Aan de Zuidas, tussen de A10 en de sportvelden van SC Buitenveldert, verrijst de komende jaren The Pulse Amsterdam: een multifunctioneel complex bestaande uit twee hoge torenflats, op de begane grond verbonden door een groot middendeel met horeca, retail en een grote bioscoop. Dit prestigieuze project van ontwikkelaars Vorm Ontwikkeling en EDGE combineert wonen, werken en recreatie op een van de toplocaties van Nederland.
Spin in het web
Sinds februari 2021 werkt Adel Al-Robayi (50) via Velox voor Bosman Bedrijven aan de werktuigkundige installaties van The Pulse Amsterdam. Als Lead Engineer coördineert hij het werk van de vijf partners die verantwoordelijk zijn voor luchtkwaliteit, sanitair, sprinklerinstallaties, de klimaatplafonds en de ventilatie van de parkeergarage. Daarnaast staat hij zelf aan de lat voor ontwerp en realisatie van de klimaatinstallaties.
“Als spin in het web maak ik coördinatietekeningen voor alle W-installaties,” zegt de Hagenaar van Iraakse komaf. “Ik voed de partners met informatie op basis waarvan zij hun installaties detailleren en modelleren. Die uitwerkingen controleer ik en stuur ik eventueel bij voordat ze ter goedkeuring naar de klant gaan.”
Modelvliegtuigjes
De weg die Al-Robayi aflegde naar zijn huidige functie is niet de meest gebruikelijke. Op de lagere school in Irak was hij een goede leerling die in zijn vrijetijd het liefst bezig was met modelvliegtuigjes. Vanaf zijn twaalfde bouwde hij samen met zijn broer verscheidene modellen van balsahout. Urenlang waren de twee in de weer met het vertalen van platte tekeningen naar realistische driedimensionale vliegtuigmodellen. Met de modellen deden ze ook mee aan georganiseerde wedstrijden (‘luchtgevechten’) met andere tieners. “In totaal hebben we meer dan vijftien gemaakt. De laatste twee, een zweefvliegtuig en een biplane met motor, hadden een romp van een meter lang en nog langere vleugels,” vertelt hij. “Misschien legde deze hobby wel de kiem voor mijn latere werkzame leven.”
In 1999 kwam hij naar Nederland met een ingenieursdiploma Werktuigbouwkunde van de Technische Universiteit van Bagdad op zak. Een nieuwe start in een nieuw land. “Dat betekende: leren, leren en nog eens leren’,” vertelt hij. “Vanaf de 3e dag in Nederland leerde ik de taal. En in mijn werk moest ik niet meteen te veeleisend zijn, bedacht ik. Ik zei tegen mezelf: ‘Ik ga mezelf gewoon bewijzen, de manier van werken leren kennen’.”