Na de opleiding bouwkunde rondde Slob zijn masteropleiding architectuur aan de TU Delft af met een master scriptie over duurzaamheid en circulariteit. Vervolgens ging hij aan de slag als werkvoorbereider. Met zijn interesse voor duurzaamheid wilde hij echter meer inspraak hebben op het ontwikkelproces en op hoe duurzaamheid een centrale plek krijgt in projecten.

Holistisch perspectief

“Binnen het onderwerp duurzaamheid”, begint Slob, “is met name het proces van belang, waarbij ideeën daadwerkelijk draagvlak krijgen en in de praktijk worden toegepast. Op die manier krijgt een abstract begrip voor mensen vorm en gaat het leven. Om mijn ideeën in de praktijk te brengen, kreeg ik de nieuwe functie van coördinator duurzaamheid en circulariteit.”

“Mijn visie binnen deze functie is dat thema’s als circulariteit en duurzaamheid in de bedrijfscultuur verweven moeten zitten, willen deze consistent in projecten terugkomen. En dat begint al bij de ontwikkelaar”, aldus Slob. “De implementatie van circulariteit en duurzaamheid in een project moet geen uitzondering zijn, maar een regel. Dan werpt het echt zijn vruchten af.”

“Circulariteit is veel meer dan enkel toepassingen met het stempel ‘duurzaam’, zoals het gebruik van zonnepanelen. Circulariteit vergt een holistisch perspectief, waarbij een scala aan criteria dient te worden meegenomen. Zodoende verandert dit de manier waarop men zaken benadert, zoals het leggen van relaties tussen actoren. Het is echter nog veel meer dan dat. Een project waarbij duurzaamheid de basis vormt, verandert alles voor de betrokkenen. Dat geldt voor de manier van denken, de benadering van dingen en voor de vorming van de relaties tussen actoren.”

‘Afval kan mensen met elkaar verbinden’

“Als een werknemer rondloopt op een bouwplaats, moet hij projecten op een holistische manier benaderen en niet met oogkleppen op. Het is belangrijk dat men zich openstelt voor andere processen. Neem ‘afval’, dat kun je als materiaal vanuit verschillende perspectieven benaderen. De een ziet het als iets waar ze vanaf willen en niets mee kunnen, terwijl de ander juist direct de ingeving krijgt dat de stukken hout van een deur in een slooppand kunnen dienen als tafel. Wanneer deze perspectieven aan elkaar worden verbonden, worden mensen met elkaar verbonden”, benadrukt Slob.

“Je kunt ook op zoek gaan naar een afnemer van je afval, die daarvoor in ruil arbeidskrachten levert. Deze arbeidskrachten of vrijgekomen materialen kunnen op hun beurt weer aan een lokaal project worden gekoppeld. Hiermee creëer je win-winsituaties, waarmee je een businessmodel kunt maken. Dat vraagt wel een bepaalde houding van de betrokkenen. Ook zijn veel benodigde systemen en processen daar nog niet op ingericht.”

Steeds meer kopen en minder repareren

Dé oplossing voor een duurzame omgeving heeft Slob nu ook niet, maar een suggestie voor de eerste grote stap in die richting wil hij wel delen: “Denk bijvoorbeeld aan hoe het belastingstelsel is ingericht. Een hervorming ervan zou de transitie naar een duurzamere bouwsector flink kunnen versnellen. Verlaag de belasting op arbeid en verhoog het op materialen. Neem als voorbeeld de situatie dat er thuis iets kapotgaat. Dan is de keuze snel gemaakt om een nieuw product aan te schaffen, omdat repareren simpelweg te duur is. Daar moet je juist vanaf willen, als je de omgeving wilt verduurzamen.” “Als je circulair wilt bouwen moet je uit de comfortzone van je expertise treden”